Tyle się mówi o postaciach na late, buildach na late, wygrywaniu w late, skalowaniu, różnych strategiach i priorytetach… ale o co tak naprawdę chodzi w późnej fazie gry? Dlaczego tak się wyróżnia na tle innych?

Od pierwszej minuty do dwudziestej

Po wybraniu swojej pozycji i udaniu się na aleję, aby stać się bardziej efektywnym, gracz pokonuje kolejne stwory, zdobywając w ten sposób złoto i doświadczenie. To pierwsze pozwala na zakup przedmiotów zwiększających statystyki, a drugie – zwiększa poziom, umożliwiając odblokowanie kolejnych umiejętności i ich wzmocnień. Ale w grze istnieją też odgórne limity w postaci maksymalnego levelu i ograniczonej liczby slotów na przedmioty, po osiągnięciu których… gra wciąż trwa. W końcu zwycięża drużyna, która jako pierwsza zniszczy nexusa przeciwnika.

Nie licząc głosowania nad poddaniem się, zakończenie gry zależy tylko od zadaniu ostatecznego ciosu strukturze ukrywającej się za trzema pasami wież. Koniec może nastąpić po 5, 10 czy 15 minutach. Gra może też trwać dłużej – jak podczas pierwszego meczu KTRL z TD w trakcie EMEA Championship 2022, który trwał prawie 23 minuty. Ich średnia długość jest i tak krótsza niż desktopowego League of Legends, a to za sprawą dostosowanego balansu rozgrywki pod kątem doświadczeń graczy mobilnych. Całe szczęście!

Późna faza gry jest jedyną taką, która może trwać w nieskończoność. Każda z faz gry cechuje się innymi celami, priorytetami i strategiami, co odróżnia je od siebie nawzajem.

Różne priorytety, różne fazy gry

Dzieląc grę na trzy odcinki, powstaje:

• Early game – głównym celem jest udany laning phase, czyli czas w grze poświęcony na farmienie i obijanie przeciwnika, kończący się obaleniem przynajmniej jednej wieży. Dla niektórych bohaterów to faza rozgrywana w defensywny sposób, szczególnie dla tanków i magów, którym brakuje siły na samym początku gry.
• Mid game – przejściowy okres, w którym gracze mają już przynajmniej jeden ukończony przedmiot, a z mapy zniknęła co najmniej jedna wieża. Jednej z drużyn udało się już zdobyć smoka, dżungler aktywnie gankuje inne linie. Obydwa zespoły przestawiają się z gry na swoich liniach na środkową. W tej fazie gry pojawiają się pierwsze walki 2v2 i 3v3.
• Late game – czas dużych walk drużynowych i dalszego unicestwiania wież, by dostać się do nexusa.

Niektórzy gracze odróżniają również „późną późną fazę gry” (super late game), w której wszyscy gracze osiągnęli maksymalne poziomy, a o wyniku gry przesądza zazwyczaj jeden teamfight. Częstym powodem przedłużania się gier jest brak inicjatywy ze strony graczy – gdy rozgrywka staje się dużo bardziej defensywna, unikając w ten sposób stresujących sytuacji, które to pozwalają wypracowywać przewagę nad wrogiem.

Główne cele late game

Teamfighty!

Łączenie sił, by uzupełniać swoje braki i wzmacniać silne strony, to prosty sposób na wyeliminowanie całej drużyny przeciwnika, zapewniając sobie dodatkowy czas na ukończenie celu w dżungli bądź zniszczenie struktury. Fundamentem całego late game są potyczki drużynowe, angażujące większość zawodników w grze, aby tymczasowo przejąć kontrolę nad większą porcją mapy. Nierzadko okazuje się, że zespoły, które utknęły w mentalności solowych starć i zagarniania wszystkich zabójstw dla siebie, zaczynają ulegać przewadze liczebnej, a brak współpracy odbija się na każdej podejmowanej przez nich akcji. Nie należy lekceważyć siły teamfightów w późnej fazie gry – w szczególności gdy istnieją synergie między bohaterami z drużyny.

Wykorzystywanie swojej przewagi

Wykorzystywanie wypracowanej przewagi (nazywane także „lead spread” lub „lead push”) pozwala zrobić jakikolwiek użytek z dużej liczby zabójstw i asyst, będących wynikiem kilku świetnych zagrań. Tank z linii Barona może doprowadzić nawet do wycofania się swojego przeciwnika z linii: zarówno jako defensywnej gry pod wieżą, jak i kompletnego porzucenia alei w akcie frustracji. Gdy to możliwe, roamuj i gankuj oraz staraj się zostawiać farmę sojusznikom, którzy mają mniej doświadczenia i złota.

Przewaga nie trwa wiecznie i wkrótce może przestać być tak znacząca. Dla wielu bohaterów to kwestia paruset sztuk złota i pozyskania paru kluczowych przedmiotów dla ich buildów. Przenosząc swoją przewagę na pozostałe linie, korzyści z tego wynikające obejmują również sojuszników. Znacząco ułatwia to też późniejsze akcje – ile razy zdarzała ci się sytuacja, gdy cała przeciwna drużyna obierała twoją postać za cel, co nie przytrafiało się już sojusznikom? Choć sojusznik, który jest w stanie odebrać życie nawet całej przeciwnej drużynie, jest naprawdę wartościowy, to już jego zniknięcie naraża zespół na dużo większe szkody.

Zmiana celu

Twoja postać może mieć jedyną zdolność kontrującą określonego wrogiego bohatera. Możesz być Zedem na ich Vayne czy też Riven, której popisową sztuczką jest wysyłanie Yasuo do wymiaru śmierci. Żaden inny sojusznik może nie mieć takich możliwości lub, co gorsza, fatalnie radzić sobie z pozycjonowaniem i ustalaniem priorytetów. Kompozycja obydwu drużyn wymusza na tobie zajmowanie się najbardziej squishy bohaterami (czyli tymi o niskich parametrach zdrowia i pancerza lub odporności na obrażenia magiczne) czy też tymi stanowiącymi największe zagrożenie dla sojuszników. Dla dobra zespołu czasem lepiej jest porzucić swoje honorowe walki z przeciwnikiem z linii na rzecz większych, wspólnych celów.

Zakończ tę grę!

Im dłużej trwa gra, tym bardziej rozbudowany build i więcej wymaksowanych umiejętności. Dotyczy to jednak zarówno sojuszników, jak i przeciwników. Wypracowana wcześniej przewaga nie jest gwarancją na stałe, a z każdą minutą gry różnice zacierają się coraz mocniej.